'Zaman akıp gidiyor yola yalnız mı devam etmek istiyorsun?' dedi. 'Böyle daha mutluyum' dedim. 'Olmaz öyle, ne zamana kadar yalnız kalacaksın' dedi. 'Mümkünse sonsuza kadar' dedim. Gülümsedi... Sürekli olmasa da uzun uzun sohbetlerimiz olurdu sohbeti keyifliydi. Konuşmadan da birbirimizin dilinden anlardık çünkü. 'Aradan uzun zaman geçti ama hatırlıyor musun seninle bir sohbetimizde benim yaptığım hatayı yapma, sevme, hayatına erkenden girmelerine izin verme, üzülürsün, incinirsin, kırılırsın demiştim ama bugün sana diyorum ki artık izin ver, seni 'Allah için seviyorum' diyecek biri olsun hayatında elini tutmalarına seni sevmelerine izin ver hayat yolunda beraber yürüyün' dedi. 'Ne değişti' dedim. Sustu,daldı biraz...
Senelerdir tanırım onu daha önce hiç böyle görmemiştim gözlerinin içi gülüyordu, anlatmaya başladı yaşadıklarını... Biri geldi dedi, sol yanıma gitmek bitmedi o hayallerimi süsleyen insanla hiç uyuşmuyordu, aksine zıttıydı ama diğerlerinden farklıydı işte onu sevmem için bir sürü sebep vardı ve ben bunların hiç birini bilmiyordum.Hiç bişey beklemeden, beklentide bırakmadan... Dokunmadan sevmeyi öğretti bana. Sevdim onu, o da beni sevdi. 'Hayat yolunda birlikte yürüme kararı aldık, kolay olmadı ama şuan bu adımların başındayız ve ben çok mutluyum senin de bunları yaşamanı istiyorum' dedi yüzüğünü gösterdi. Sevindim onun için.'Ama yalnız durmak yanlış yürekte olmaktan iyidir' dedim. 'Zaman daralıyor' dedi. 'Hayırlısı' dedim... kahvelerimizden birer yudum daha aldık, oturduğumuz yerden kalktık, sahilde uzun uzun yürüdük...
kahve olsun da...
0 yorum:
Yorum Gönder